บทที่ 86 86

“พี่พลบ้า...”

บิดตัวอายไปมา นี้เธอคิดดีแล้วใช่ไหมที่จะใช้ที่เหลือของชีวิตร่วมกับชายตรงหน้านี้

“บ้าก็บ้ารักหนูนะคะ”

“มิก็รักพี่พลค่ะ”

“พี่ขอได้ไหมครับ อย่าทรมานพี่แบบนี้เลย พี่ต้องการมิ”

ว่าแล้วก็ผลักร่างเล็กให้นอนราบไปกับเตียงนุ่ม แล้วตัวเขาเองก็ปลดกระดุมเสื้ออกทีละเม็ดๆ พร้อมเคลื่อน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ